IJskonijn overwint alles
Het is nu officieel: ik sta echt acht van de tien keer op mijn board, ongeacht de omstandigheden. Ondanks de golven, die ze op Surfholland, 'episch' noemen. Ze zijn dan vier surfertjes hoog. Het waren inderdaad hoge golven. Het gekke was dat ze op een gegeven moment helemaal ophielden. Het ging keihard waaien en binnen tien minuten was er geen golf meer te bekennen. Volgens de jongen van de surfshop doordat de wind het water plat strijkijzert.
Marlies zei laatst dat wij het nooit echt gaan leren. Dat was voor het eerst dat ik daar over nadacht. Ik ga er vanuit dat ik het gewoon kan op een gegeven moment. Net zoals we allebei skiën en snowboarden hebben geleerd. Die andere gasten in de line up kunnen er net zo weinig als de gemiddelde snowboarder die we op de piste tegenkomen. En Marlies kan ondanks heel weinig trainen heel behoorlijk skiën. Wat ik mis aan talent, maak ik goed door ijskonijnig door te trainen.
Ik stond al een keer schuin op de golf. Dat is het grote doel van het moment: parallel met de golf meesurfen, in plaats van recht naar het strand. Probleem is dat ik te snel wil sturen en mijn punt dan onder water duw. Maar het is vrij gemakkelijke te corrigeren, door wat naar achteren te leunen of zelfs te lopen.
Ook geweldig: op een gegeven moment was ik voorbij de branding geroeid en zat ik in een line up van veertig (!) surfers. Heel stoer. Al zijn het er wel belachelijk veel, op een strook van nog geen honderd meter.
Daarna gezellig met Marlies bij BoraBora gegeten en de hele nacht last van mijn maag gehad.
