Arjens surfblog

In Marokko surfte ik trouwens op een 7'2 van NSP. Een funboard met een scherp neusje en een tailpad. Dat gebruikte ik trouwens nooit, maar dat is een kwestie onvermogen. Positieve blik Daarover zei mijn coach: Abdelrahman trouwens dat ik me minder moet focussen op mijn fouten. Er gaat ook veel goed en soms ligt het niet aan mij, maar aan de golven als het eens niet lukt. Positieve bekrachtiging dus.

Mijn trainingsroutine was goud waard in Marokko. Doordat ik elke week trainde, kon ik het aan om zes dagen in een week te surfen. Op sommige dagen zelfs 4 uur, met een lunchpauze. `s Avonds voelde ik mijn schouders wel, en soms zelfs `s nachts in bed, maar de volgende dag kon ik gewoon surfen, ook al vielen mijn armen er een enkele keer wel af. Sterker dan op Fuerteventura Ik had zelfs het gevoel dat ik sterker was dan in Fuerte de laatste keer. Daar surfte ik ook veel dagen achter elkaar, maar miste ik golven omdat ik echt niet meer kon. Bovendien surfte je daar maar twee uur per dag, en hier bijna het dubbele.

Mooi en angstaanjagend, dat vond ik de golven in de buurt van Taghazout. Je kon er super op schuimgolven. Dat was maar goed ook, want voor de rest was alles anders dan normaal. Op een normale plek zie je een golf aankomen, en begin je te peddelen. De golf blijft dan ongeveer even hoog en met wat geluk surf je erop weg. In Marokko groeit wat een leuk golfje lijkt uit tot een angstaanjagend gevaarte, dat het liefst bovenop je breekt. Ik ben twee keer snel mogelijk weer weggepeddeld uit de line-up, nadat ik door een monstergolf was meegesleept. De paar keer dat ik zo'n golf had, was meestal per ongeluk, als ik probeerde te ontsnappen en niet schrok van wat er achter me aankwam. Schuimgolven Gelukkig kon je bijna onbeperkt op de schuimgolven peddelen. Wat ik dan ook urenlang deed. Belangrijkste punt om op te oefenen was absoluut: niet naar mijn board kijken. Op de foto kun je zien dat het best lukte, maar zeker niet altijd. Stance Op de foto kun je ook zien dat ik be...